De impact van evenementen op politiemensen

Twaalf jaar geleden luidde Politievakbond ACP voor het eerst publiekelijk de noodklok over de inzet van politiemensen tijdens evenementen. Er leek destijds verandering in te komen, maar dat lijkt van korte duur te zijn geweest. Nog altijd trekken evenementen - van voetbalwedstrijden en dance festivals tot aan manifestaties - een zware wissel op de politie. Een onevenredige druk op de capaciteit én een groter risico op het uitvallen van collega’s na evenementen die uitmonden in rellen.

Meer onvrede en spanning in de samenleving uiten zich in ongeregeldheden rond evenementen en manifestaties. De recente voetbalrellen in verschillende steden na een WK-wedstrijd zijn hier een pijnlijk voorbeeld van. Ook de coronarellen vorig jaar, waarbij politiemensen werden bekogeld met vuurwerkbommen en bakstenen staat collega’s in het geheugen gegrift. Brigadier Maarten Brink zei hier eerder dit jaar vanuit zijn rol als ACP-woordvoerder het volgende over:

“Mensen moeten de vrijheid hebben om te protesteren en actie te voeren. Wat we wel in Nederland hebben afgesproken, is dat we dit doen aan de hand van een aantal regels en wetten. Wat je nu ziet gebeuren, is dat er groeperingen zijn die lak hebben aan die regels. Die toename en radicalisatie van de acties zijn zorgelijk, omdat dit een behoorlijke aanslag doet op de capaciteit die beschikbaar is binnen de politie."

Politieke speelbal

Politiemensen willen hun werk doen: daders opsporen, slachtoffers helpen, (zware) misdrijven oplossen, problemen vroegtijdig signaleren door in de haarvaten van de samenleving actief te zijn. Alleen menigeen voelt zich steeds vaker een speelbal van de politiek. Deze collega’s zien en ervaren dat vrijwel aan de lopende band inzet nodig is voor de noodhulp en beveiliging van evenementen en manifestaties. Het vergt enorm veel politiecapaciteit, waardoor ander belangrijk politiewerk blijft liggen.

Het zijn bovendien de collega’s in de frontlinie die letterlijk en figuurlijk heel wat naar hun hoofd geslingerd krijgen - vooral bij manifestaties. Terwijl het de burgemeester is die beslist of en in welke vorm een demonstratie plaatsvindt én zeker niet de individuele collega.

Herhaalde oproep

Vorig jaar hebben de politiebonden burgemeesters opnieuw opgeroepen om bij het verlenen van evenementen rekening te houden met de capaciteitsproblemen bij de politie en de noodzaak dat politiemensen na een heftige tijd voldoende verlof kunnen opnemen. Hier en daar hebben burgemeesters daarmee rekening gehouden, alleen dat gebeurt op een te kleine schaal.

Drastische keuzes maken blijkt een lastige taak voor politiek en bestuur. “Daarom herhalen wij onze eerdere oproep aan burgemeesters”, zegt ACP-voorzitter Wim Groeneweg. “Organisatoren van evenementen zoveel mogelijk zelf hun beveiliging laten regelen en geen vergunning als de veiligheidsrisico’s te groot zijn. Afhankelijk van veiligheidsrisico's is niet altijd de inzet van politie nodig.”

Gerelateerd nieuws:

• Politiebonden eisen acute maatregelen
• Schrappen politiewerk blijkt bestuurlijke doorspeelbal

Blog: Een te zware wedstrijd

Eerder deze week publiceerden wij een blog. Het aangrijpende verhaal van een (oud-)politieman die PTSS heeft ontwikkeld. Een collega die in de frontlinie heeft gestaan bij de kroningsrellen en strandrellen in Hoek van Holland. Zijn verhaal laat ook zien hoeveel impact politiewerk kan hebben op het privéleven van een collega, zijn of haar partner of gezin. Enkele fragmenten:

… Hoek van Holland, vanaf dat moment gaat het bergafwaarts met hem, zegt Kees. Hij heeft dienst en hij en zijn collega’s horen wat zich daar afspeelt. “Met de collega’s van omringende plaatsen hebben we ons na de avonddienst verzameld. We voelden aan, dit gaat fout, collega’s hebben assistentie nodig.” Dus naar Hoek van Holland. Ter plaatse heeft Kees samen met collega’s gevreesd voor zijn leven.

Echtgenote Marian geeft daaropvolgend aan dat zij gespannen vanuit huis op de radio en televisie volgde wat er gebeurde in Hoek van Holland. “Om 4.30 uur kwam Kees thuis. Het enige wat hij toen heeft gedaan is huilen. Dit is enorm zwaar geweest voor Kees en zijn collega’s.” … 

… Het is een andere generatie die nu in de frontlinie staat, maar de heftigheid is er niet minder om. Laten we er met elkaar voor zorgen dat na een (te) zware wedstrijd de collega's zorg, ondersteuning en rust krijgen om weer op krachten te komen om vervolgens door te gaan. ….