29 dec 2022, Blog
Begin deze maand publiceerden wij het verhaal van een (oud-)politieman en zijn partner over de impact van politiewerk dat bij hem leidde tot PTSS en de daaropvolgende zware strijd. Het blog riep mooie en aangrijpende reacties op, van onder anderen Loek (37) en partner Melissa (38) die hun verhaal willen delen. Waarom? Omdat zelfs anno 2022 gevoelige onderwerpen als PTSS moeilijk bespreekbaar blijken, mensen vrij snel hun oordeel klaar hebben en hulp niet altijd direct wordt geboden.
“Mijn man Loek kreeg zes jaar geleden de diagnose dienstgerelateerde PTSS. Daarna bleef hij bij de politie werken, alleen het kantelpunt volgde snel. Het ging niet meer. Vlak daarvoor, tegen het eind van zijn werk bij de politie door deze ziekte, leerde ik hem kennen. Ik ken hem niet anders als de persoon die hij toen was, een man met paniekaanvallen die zijn emoties niet goed kan reguleren. Het ene moment blij en het andere moment heel boos”, begint Melissa rustig haar verhaal. “Hoog in zijn emotie en vrij onvoorspelbaar daarin voor mij als partner. Die boosheid vond ik in het begin heel moeilijk, maar daar kan ik nu beter mee omgaan.”
Toch wil Melissa - die namens haar man hun verhaal deelt - boven alles benadrukken dat Loek een hele lieve man en lieve vader is. “Hij is geen PTSS, hij heeft PTSS. Samen kom je tot oplossingen om het zo goed mogelijk dragelijk te houden. Zo hebben we onze weg gevonden. We praten er binnen het gezin open over. De kinderen begrijpen wat het betekent om PTSS te hebben en kunnen het ook goed uitleggen aan hun vriendjes.”
Maar er blijft een schaamte bij mensen om over onderwerpen als PTSS te praten, merkt Melissa op. “Er hangt een zweem van negativiteit omheen. Mensen hebben al snel hun oordeel klaar. Wat de politie betreft, daar is bovendien best een machocultuur. Je zegt daarom niet snel in een groep dat iets je heeft aangegrepen en dat het niet goed gaat. Loek ervaarde zijn werk ook altijd als normaal. Hij had immers zelf gekozen voor de politie. Alleen hij heeft er natuurlijk niet voor gekozen om PTSS te krijgen door het werk”, zegt Melissa met kracht in haar stem.
Loek zijn PTSS komt door een opeenvolging van heftige incidenten tijdens zijn diensten als politieman. Vanuit zijn werk bij de politie kreeg hij na de diagnose gedurende korte tijd hulp vanuit het Veteraneninstituut, alleen dat verliep volgens Melissa niet lekker. “Hij heeft heel weinig vertrouwen in hulpverlening. Gelukkig heeft hij nu contact met een veteraan vanuit defensie die ook PTSS heeft. Dat doet hem echt goed. Ze voelen elkaar perfect aan.
"Daarnaast hebben we sinds een jaar een buddyhond, de driejarige labrador Aybo. Hij is een lifesaver voor het hele gezin. Aybo brengt Loek sneller terug in de werkelijkheid, krijgt hem sneller rustig na een paniekaanval of boosheid. Loek komt nu ook weer wat vaker buiten.”
Melissa en Loek weten samen met de kinderen goed om te gaan met PTSS. Sindsdien heeft zij zich ten doel gesteld om het leven met PTSS meer bespreekbaar te maken.
Interview politieman Gideon: ‘Gezonde collega’s zorgen voor een gezonde dynamiek’
Politieman Gideon (43) uit de eenheid Oost-Nederland is naast zijn werk bij de politie actief als belangenbehartiger UWV. Mensen helpen zit hem in het bloed. Daarom heeft Gideon zich vanuit de bond ook toegelegd op de begeleiding van collega’s, die langdurig ziek zijn, bij een WIA-keuring. Want het ziekteverzuim bij de politie is vrij hoog. De ACP vindt het van groot belang dat collega’s hierin maximaal worden ondersteund.
14 mrt‘Maak PTSS deel van training’
‘Mij krijg je niet gek’. Het is een opmerking die de hoofdpersoon van de documentaire ‘Alleen thuis met een dienstwapen’, halverwege maakt. Om er meteen een ‘Nou?’ aan toe te voegen. De aanwezigen in de grote zaal van het Huis voor Veiligheid weten dan intussen maar al te goed hoe hij dit bedoelt. Ze hebben immers de helft van zijn lijdensweg van perfect functionerende politieman naar collega met PTSS meebeleefd. Op initiatief van de vier politiebonden wordt de aangrijpende documentaire over een politiecollega met het Post Traumatisch Stress Syndroom op woensdagochtend (4 oktober) vertoond. In het publiek zitten de hoofdrolspeler met zijn partner en zijn hulphond, de regisseur van de documentaire, vertegenwoordigers van de politie, Stichting Politieveteraan, vakbondsbestuurders en -medewerkers. Na de vertoning praten zij samen verder over wat ze zojuist hebben gezien.
5 oktPolitieman Menno over impact van geweld
‘De verontwaardiging is groot, maar daar blijft het altijd bij’ “Vanuit de politiek wordt veel geroepen, alleen verandert er niets. Onbegrijpelijk. Bijna 92 procent van de hulpverleners kwam vorig jaar in aanraking met agressie of geweld.” Zelf is Menno tijdens een dienst op zijn motor aangereden door twee verdachten in een vluchtauto. Deze situatie en
21 sepGevolgen geweldsincident nog altijd voelbaar
“Riet is wel vaker met blauwe plekken en schrammen thuisgekomen, maar dit keer was het anders. Ik zag het aan haar ogen, de glans was weg.” Ton en zijn vrouw Riet werken beiden bij de politie. Al ruim 43 jaar in het mooiste beroep van de wereld, zegt Ton. Toch heeft hij de dag na dit interview zijn laatste dienst. “Wat Riet is overkomen en wat dat met haar heeft gedaan, dat heeft mij aan het denken gezet.” Lees hier een interview met politieman Ton over het geweld tegen zijn vrouw en de gevolgen daarvan.
18 julDe gevolgen van PTSS rauw in beeld
Op donderdag 8 juni is vanaf 22.20 uur op NPO2 de documentaire Alleen thuis met een dienstwapen van regisseur Hester Overmars te zien. Met de documentaire wil KRO-NCRV een lans breken voor de politiemensen die door hun werk in psychische problemen zijn geraakt. LET OP: de documentaire kan – zeker door mensen in vergelijkbare situaties – als confronterend worden ervaren.
8 jun