Met en voor elkaar
‘Hij is een lifesaver voor ons gezin’
29 dec 2022, Blog
Begin deze maand publiceerden wij het verhaal van een (oud-)politieman en zijn partner over de impact van politiewerk dat bij hem leidde tot PTSS en de daaropvolgende zware strijd. Het blog riep mooie en aangrijpende reacties op, van onder anderen Loek (37) en partner Melissa (38) die hun verhaal willen delen. Waarom? Omdat zelfs anno 2022 gevoelige onderwerpen als PTSS moeilijk bespreekbaar blijken, mensen vrij snel hun oordeel klaar hebben en hulp niet altijd direct wordt geboden.
“Mijn man Loek kreeg zes jaar geleden de diagnose dienstgerelateerde PTSS. Daarna bleef hij bij de politie werken, alleen het kantelpunt volgde snel. Het ging niet meer. Vlak daarvoor, tegen het eind van zijn werk bij de politie door deze ziekte, leerde ik hem kennen. Ik ken hem niet anders als de persoon die hij toen was, een man met paniekaanvallen die zijn emoties niet goed kan reguleren. Het ene moment blij en het andere moment heel boos”, begint Melissa rustig haar verhaal. “Hoog in zijn emotie en vrij onvoorspelbaar daarin voor mij als partner. Die boosheid vond ik in het begin heel moeilijk, maar daar kan ik nu beter mee omgaan.”
Een lieve man en vader
Toch wil Melissa - die namens haar man hun verhaal deelt - boven alles benadrukken dat Loek een hele lieve man en lieve vader is. “Hij is geen PTSS, hij heeft PTSS. Samen kom je tot oplossingen om het zo goed mogelijk dragelijk te houden. Zo hebben we onze weg gevonden. We praten er binnen het gezin open over. De kinderen begrijpen wat het betekent om PTSS te hebben en kunnen het ook goed uitleggen aan hun vriendjes.”
Schaamte
Maar er blijft een schaamte bij mensen om over onderwerpen als PTSS te praten, merkt Melissa op. “Er hangt een zweem van negativiteit omheen. Mensen hebben al snel hun oordeel klaar. Wat de politie betreft, daar is bovendien best een machocultuur. Je zegt daarom niet snel in een groep dat iets je heeft aangegrepen en dat het niet goed gaat. Loek ervaarde zijn werk ook altijd als normaal. Hij had immers zelf gekozen voor de politie. Alleen hij heeft er natuurlijk niet voor gekozen om PTSS te krijgen door het werk”, zegt Melissa met kracht in haar stem.
Contact met veteraan
Loek zijn PTSS komt door een opeenvolging van heftige incidenten tijdens zijn diensten als politieman. Vanuit zijn werk bij de politie kreeg hij na de diagnose gedurende korte tijd hulp vanuit het Veteraneninstituut, alleen dat verliep volgens Melissa niet lekker. “Hij heeft heel weinig vertrouwen in hulpverlening. Gelukkig heeft hij nu contact met een veteraan vanuit defensie die ook PTSS heeft. Dat doet hem echt goed. Ze voelen elkaar perfect aan.
Hulphond
"Daarnaast hebben we sinds een jaar een buddyhond, de driejarige labrador Aybo. Hij is een lifesaver voor het hele gezin. Aybo brengt Loek sneller terug in de werkelijkheid, krijgt hem sneller rustig na een paniekaanval of boosheid. Loek komt nu ook weer wat vaker buiten.”
Melissa en Loek weten samen met de kinderen goed om te gaan met PTSS. Sindsdien heeft zij zich ten doel gesteld om het leven met PTSS meer bespreekbaar te maken.
Gerelateerd nieuws
OOK INTERESSANT
Effect buddyhond voor agent met PTSS
Kort na ons bezoek aan Hulphond Nederland ontvangen wij het mooie nieuws dat de stichting in gesprek is met de politie om te komen tot afspraken over het trainen van hulphonden voor getraumatiseerde politiemensen. Dankzij gesprekken met (oud-)collega’s en een proef met buddyhonden binnen het korps is de meerwaarde daarvan recent aangetoond.
25 okt
Nieuwe minister
Vandaag is dan eindelijk het nieuwe kabinet aangetreden en kan ook onze nieuwe minister Dilan Yesilgöz (Justitie & Veiligheid) aan de slag. ‘Er wacht haar een zware taak, want het is een turbulente en zware tijd voor de politie’, is een reactie die wij sinds vorige week terugkerend horen van leden. Menig collega is sceptisch over de politiek en kijkt uit naar een daadkrachtige minister.
10 jan
Als de sirenes blijven loeien
‘Als jij nu springt, dan neem je mij mee en ik wil nog niet dood.’ Angelique probeert een man te weerhouden van een zelfmoordpoging en houdt daarbij zijn hand vast. Op dat moment dringt het tot Angelique door, het gaat verre van goed met haar. Zij werkt dan negen jaar bij de politie en verschillende aangrijpende incidenten leiden ertoe dat Angelique ziek wordt. Jaren later blijkt zij PTSS te hebben. Haar verhaal en dat van een aantal andere (oud-)politiecollega’s lees je in het boek Als de sirenes blijven loeien. De ACP sprak Angelique over het boek en haar eigen ervaringen.
10 mei
Daniëlle over haar strijd tegen en door PTSS
“De term PTSS is goed bekend, alleen veel mensen weten nog altijd niet wat het inhoudt om PTSS te hebben. De impact daarvan. En in hoeverre kun je ook tegenwoordig nog aangeven dat het niet goed met je gaat? Openheid hierover is ontzettend belangrijk”, stelt Daniëlle Visser-Van den Brink. Zij is een van de (oud-)politiecollega’s die haar verhaal deelt in het boek Als de sirenes blijven loeien, in de hoop dat PTSS meer een gezicht krijgt.
10 mei
Trots op de politie
Kort na het instellen van de avondklok en de eerste rellen, lazen we volop over politici die trots zijn op de politie. Die politiemensen helden vinden en die het optreden van de politie prijzen. Goed dat zij zich uitspreken voor de politie en goed om te zien dat zij de politie steunen. Het schuurt dat
3 feb