ACP-enquête werkdruk: ‘Van top of the bill naar ondergeschoven kindje’

Pittige verhalen die er geen misverstand over laten bestaan; er wordt een onverantwoord beroep gedaan op politiemensen én ook burgers worden de dupe van de capaciteitsproblemen bij de politie. Meer dan 2.500 politiemensen hebben al deelgenomen aan onze enquête en hun ervaringen gedeeld. Die maken opnieuw pijnlijk duidelijk wat de gevolgen zijn van jarenlange nalatigheid van de politiek, onvoldoende investeringen in de politie en het uitblijven van keuzes in wat er van politiemensen wordt gevraagd.

Heb jij onze vragenlijst nog niet ingevuld? Dat kan tot 6 november! Daarna gaan wij aan de slag met de uitkomsten en zullen wij op basis daarvan eisen richting bestuur en politiek opstellen. Met als uiteindelijk doel: de politiek ervan doordringen dat grenzen zijn overschreden en dat investeringen en keuzes niet langer kunnen uitblijven. Nu eerst een greep uit de vele verhalen die collega’s met ons hebben gedeeld. Ervaringsverhalen die burger en politiek met de neus op de feiten drukken. Politici en bestuurders zijn immers verantwoordelijk voor de ontstane situatie. Aan hen om het boetekleed aan te trekken en de ongewenste situatie te veranderen.

Politiek vindt wijkagenten belangrijk? Een wassen neus!
‘Wijkagenten worden in de media en in beleid zo belangrijk gemaakt. Een wassen neus. De wijkagent is niet belangrijk. We krijgen geen tijd voor onze wijk. We draaien volledig mee in de noodhulp, worden ingezet bij aangiftediensten en zodra ergens een gaatje is dan worden de wijkagenten als eerste uit hun wijk getrokken. Op papier belangrijk, maar in het echt een lachertje. En wij de burger maar voor de gek blijven houden.’

Bij ernstige zaken niet kunnen doorpakken
‘Ik schaam mij als zedenrechercheur dat ik bij ernstige zaken niet kan doorpakken, daardoor het slachtoffer niet bedien en de verdachte niet kan oppakken. Het is een schande dat hiervoor geen capaciteit wordt vrijgemaakt. Men laat het gebeuren. Ik ben er niet gaan werken om een aangifte op te nemen en deze vervolgens op de plank te leggen.’

Geen huiszoeking bij dealer harddrugs
‘Pakken een dealer van harddrugs met deel van een grotere brok cocaïne (1 kilo). Door capaciteitsgebrek wordt besloten om geen huiszoeking te doen. Telefoons worden niet uitgelezen. Zaak wordt bewust klein gehouden. Dit terwijl we het hebben over dealers van harddrugs die per dag minimaal 1000 euro omzet hebben. Hierdoor ontwrichten ze de maatschappij en ondermijnen het gezag.’

Tegen gevoel in een stap terug doen
‘Tijdens een horecanacht horen wij minimaal 6 tot 8 collega’s te hebben. Deze avond hadden wij er 4 voor de horeca en 112-meldingen. Een persoon verstoorde al een hele tijd de openbare orde. Toen wij hem vorderden om te gaan, ging hij elders op het horecaterrein toch weer op de vuist met omstanders. We waren genoodzaakt de man aan te houden. Daarna ging het op het horecaplein helemaal fout. Er stonden twee collega’s en er gingen ongeveer twintig man op de vuist met elkaar. Voor onze eigen veiligheid moesten we een stap terug doen, terwijl ons politiegevoel zegt dat we moeten optreden voordat het uit de hand loopt.’

Balans werk en privé compleet verstoord
‘Afgelopen 5 weken heb ik door de moord op advocaat Wiersum bijna constant doorgewerkt. Ik had gemiddeld 0,5 tot 1 dag weekend en zelfs dan werd ik nog regelmatig gebeld. In die periode ben ik naar 20 meeruren en 140 overuren gegaan. Vandaag ben ik 1 dag vrij en ik merk hoe onrustig het is in mijn hoofd en in mijn handelen. Ik kom niet aan ontspanning toe en de verhouding werk en privé is helemaal verstoord. De werkgever verwacht inzet van mij en die geef ik. Maar de werkgever moet mij ook tegen mijzelf beschermen.’

Als student zonder ervaring in de noodhulp
‘Ik ben een student politiekundige en werd in mijn eerste noodhulpstage al meteen als tweede man op de noodhulp gezet. Deze zou anders niet worden bemand. Als je ziet dat wij een van de grootste werkgebieden hebben en maar twee noodhulpauto’s, dan kan dit toch niet de bedoeling zijn? Dit betekende dus dat ik als student zonder ervaring in de noodhulp 25% van de noodhulp was… Een dieptepunt. Daarbij komt dat ik door de problemen op de academie erg veel lessen rond noodhulp niet heb gehad en dus eigenlijk ook onvoldoende voorbereid was.’

Wijkagenten bij lange na niet voor 80 procent in hun wijk
‘Zeker bij ons krijgen de wijkagenten nog maar 1 vaste dag per week. De afspraak was 80-20. Dat halen we bij lange na niet. Stop dan met afspraken maken en vertel aan de burger hoe het echt zit. Wijkgericht werken was ongeveer 10 jaar geleden ‘top of the bill’ in Nederland en nu het ondergeschoven kindje.’

Verplicht aan de noodhulp uitgeleverd
‘Ik werk bij een Team Bijzondere Verkeerstaken. Mijn kerntaak is verkeer. ‘Vroeger’ moesten wij ons aanbieden om mee te rijden op prio’s 1, daar waar wij in de buurt zaten. Tegenwoordig worden wij door het gebrek aan capaciteit in de noodhulp gewoon aangestuurd voor prio 2 en soms zelfs prio 3 meldingen. De nieuwe tendens is dat wij verplicht aan de noodhulp worden geleverd, omdat basisteams de roosters niet meer rond krijgen. Hierdoor blijft mijn eigenlijke werk liggen, terwijl mijn functie toch ook niet voor niets bestaat.’

Gesloten politiebureaus
‘Laatst 30 minuten staan wachten tot een auto beschikbaar was om een arrestant te vervoeren. Daarna nog een half uur rijden om de arrestant naar een bureau te brengen, terwijl om de hoek een gesloten bureau is.’

Inbraken en ‘kleinere’ zaken worden niet opgepakt
‘Wij, collega’s bij de Forensische Opsporing en Verkeersongevallen Analyse, lopen constant tegen de grenzen aan en moeten dus keuzes maken. Dit betekent dat veel inbraken en ‘kleinere’ zaken niet worden opgepakt. De grotere zaken slokken heel veel capaciteit op. Dit is logisch en verklaarbaar, maar dit stuit je als politieman wel tegen de borst.’

Geen ruimte voor begeleiding en coaching
‘Er zijn binnen de opsporing nieuwe collega’s bijgekomen. Er is geen ruimte voor begeleiding, coaching, scholing en er zijn veel te veel zaken en weinig mensen. Dit gaat ten koste van kwaliteit en zelfvertrouwen van collega’s. Neventaken mogen niet meer worden uitgevoerd in verband met werkdruk en personeelstekort, wat weer leidt tot demotivatie en ontevreden mensen.’

RPU maar niet minder gaan werken
‘Ik heb RPU. De organisatie verlangt haast dat je dezelfde werkzaamheden kunt verrichten als een fulltimer. Baas verwacht dat je overuren en meeruren draait. Heb niet het gevoel dat ik minder ben gaan werken, terwijl ik toch 8 uren RPU geniet.’

Ruilmaatje om verlof te kunnen krijgen
‘Verlofaanvragen worden afgewezen. ‘Zoek maar een ruilmaatje’, lijkt het standaard antwoord.’

Geen politieauto beschikbaar
‘Ik ben werkzaam op het uitgestrekte platteland. Regelmatig komt het voor dat auto’s in de omgeving bezet zijn. Mocht je dan met spoed collega’s nodig hebben dan ben je minimaal een half uur verder!’

Ook ondersteuning last van personeelsgebrek
‘Als casemanager GTPA heb ik te veel werk om collega’s adequaat te kunnen helpen. Dus ook de ondersteuning heeft ernstig last van personeelsgebrek.’

De batterij is op een gegeven moment leeg
‘De roosterdruk is met name in de zomerperiode extreem. Ik heb bijvoorbeeld deze zomer in 2,5 maand tijd slechts 2 weekenden vrij gehad. Het is schrijnend om te zien hoeveel mensen aan het einde van de zomerperiode op hun tandvlees lopen. Je komt met dit rooster totaal niet tot rust en de batterij is op een gegeven moment gewoon leeg.’

Weinig tijd voor reguliere zaken
‘Ik zit bij het team Veel Voorkomende Criminaliteit (VVC) met een aantal mensen die vaste niet-heterdaadzaken draaien. Alle ad hoc zaken komen bij ons. Bij lege plekken in de dienst wordt VVC aangesproken om deze aan te vullen. VVC wordt heel vaak gevraagd aan te sluiten bij opgezette acties vanuit het team. Zo blijft weinig tijd over om reguliere zaken te draaien.’

Extra beveiligingstaken en de politie moet weer alles opzijzetten
‘Ik werk bij de bewakingseenheid en ben nu volledig uit gepland bij mijn basisteam. Dit voor de beveiligingstaken die er nu zijn. Ik heb een basisopleiding van 3,5 week gehad om BE’er te worden. Ik heb geen opleiding gehad zoals een medewerker van de DKDB. En toch zijn wij met spoed uit gepland om dit werk te doen. Dit is hét bewijs van verkeerd beleid door de politiek. Kabinet na kabinet heeft niet genoeg geïnvesteerd om de grote criminele organisaties aan te pakken. Door de liquidatie raakt de politiek in paniek en worden zaken tastbaar. En op dat moment moet de politie weer bijspringen.’

Aan jou het verzoek: maak de politiek nogmaals eens te meer duidelijk waar de pijnpunten zitten, de gevolgen van de werkdruk voor politiemensen én burgers, denk mee over oplossingen en vul onze vragenlijst in. Dank aan de collega’s die de enquête al hebben ingevuld en ideeën hebben aangedragen voor wat betreft het maken van keuzes in wat er van politiemensen wordt gevraagd.

KLIK HIER om direct door te gaan naar de enquête over capaciteit