10 mei 2021, ptss
‘Als jij nu springt, dan neem je mij mee en ik wil nog niet dood.’ Angelique probeert een man te weerhouden van een zelfmoordpoging en houdt daarbij zijn hand vast. Op dat moment dringt het tot Angelique door, het gaat verre van goed met haar. Zij werkt dan negen jaar bij de politie en verschillende aangrijpende incidenten leiden ertoe dat Angelique ziek wordt. Jaren later blijkt zij PTSS te hebben. Haar verhaal en dat van enkele andere (oud-)politiecollega’s lees je in het boek Als de sirenes blijven loeien. Angelique Starreveld vertelt ons erover.
“Toen ik de diagnose PTSS kreeg, was de feedback vanuit mijn omgeving dat ik het daar maar beter niet over kon hebben. Mensen zouden het niet begrijpen. En nog steeds is er niet altijd begrip voor wat je doormaakt”, vertelt Angelique. Zij besluit haar verhaal op te schrijven en zoekt contact met andere (oud-)politiecollega’s die ook geconfronteerd zijn met beroepsgerelateerde PTSS en hun ervaringen willen delen. Het resultaat; persoonlijke en openhartige verhalen in het boek Als de sirenes blijven loeien.
“Ik wil laten zien welke impact PTSS heeft op iemand en de mensen daar dicht omheen. Wat PTSS is en wat het met je doet. Als je PTSS hebt, maak je je niet alleen zorgen over hoe jij je voelt, maar ook over hoe anderen tegen je aankijken. Je ziet het niet aan de buitenkant. Dat maakt het extra belangrijk dat er begrip en erkenning is voor PTSS.”
Angelique werkt niet meer bij de politie, maar onder andere de littekens door PTSS herinneren haar aan die tijd. Ze wilde niets liever dan mensen helpen, stapte vol goede moed de politiewereld in, maar ontdekte al snel de harde kant van het vak. “Een van de grootste incidenten waar ik bijstand moest verlenen, ik was 22 jaar en net begonnen bij de politie, was de Bijlmerramp. Dat was ontzettend heftig”, vertelt Angelique, “maar je ging gewoon door. Je sprak niet over de impact daarvan. Ik was er bovendien goed in om te verbergen wat bepaalde incidenten met mij als mens deden. Wilde mijn omgeving daar ook vooral niet mee lastigvallen.”
Het gaat van kwaad tot erger, geeft Angelique aan. De incidenten zoals zelfdodingen, reanimaties van jonge kinderen en zware ongelukken stapelen zich in de jaren die volgen op en dat vreet aan Angelique. Zij heeft dan al PTSS, maar op dat moment weet zij dat nog niet. Angelique houdt het niet vol en stopt bij de politie. Jaren later krijgt ze paniekaanvallen. Ze krijgt de diagnose PTSS en alsnog de erkenning dat het door het werk komt.
'De Bijlmerrramp, het maakte mij van een onbezorgde vrouw tot iemand met het besef dat het leven soms aan een breekbaar draadje hangt. Nog steeds kan ik niet goed terugdenken aan die dag en weken erna, want dan hoor ik nog steeds het gekerm en de hulpkreten uit mijn nachtmerries.'
Met haar verhaal en de ervaringsverhalen van andere (oud-)politiecollega’s hoopt Angelique bij te dragen aan meer openheid, aandacht en begrip voor PTSS . “Ik denk bovendien dat het andere politiecollega’s kan helpen, want vroegtijdig signaleren is belangrijk. Het is daarnaast een signaal naar de samenleving, er zit een mens achter het uniform. Ik vraag mij soms echt af of mensen daar bij stilstaan, als ik zie en hoor hoe zwaar de politie het in deze tijd te verduren krijgt.”
'Nu ik PTSS heb erkend, lukt het ook om anders te denken en herinner ik me nu ook weer de mooie dingen. Door zowel aan de droevige als aan de leuke, extreme en mooie zaken te denken, wordt het verhaal weer compleet. En kan ik weer verder. Dat hoop ik voor iedereen die PTSS heeft.'
Het boek Als de sirenes blijven loeien is vanaf 11 mei beschikbaar via uitgeverij Walburg Pers (ISBN: 9789462496415).
We mogen twee exemplaren van Als de sirenes blijven loeien verloten onder onze leden. Werk jij bij de politie en wil jij kans maken op het boek? Stuur dan voor dinsdag 1 juni 2021 een e-mail, met je contactgegevens en onder vermelding van ‘Boekverloting PTSS’, naar ledencontact@acp.nl
Update 4 juni 2021 - Je kunt niet meer meedoen aan de boekverloting. De 'winnaars' van deze winactie hebben het boek inmiddels ontvangen.
Wil je meer weten over wat de ACP doet voor collega's met een posttraumatische stressstoornis? Kijk op onze webpagina over PTSS.
‘Maak PTSS deel van training’
‘Mij krijg je niet gek’. Het is een opmerking die de hoofdpersoon van de documentaire ‘Alleen thuis met een dienstwapen’, halverwege maakt. Om er meteen een ‘Nou?’ aan toe te voegen. De aanwezigen in de grote zaal van het Huis voor Veiligheid weten dan intussen maar al te goed hoe hij dit bedoelt. Ze hebben immers de helft van zijn lijdensweg van perfect functionerende politieman naar collega met PTSS meebeleefd. Op initiatief van de vier politiebonden wordt de aangrijpende documentaire over een politiecollega met het Post Traumatisch Stress Syndroom op woensdagochtend (4 oktober) vertoond. In het publiek zitten de hoofdrolspeler met zijn partner en zijn hulphond, de regisseur van de documentaire, vertegenwoordigers van de politie, Stichting Politieveteraan, vakbondsbestuurders en -medewerkers. Na de vertoning praten zij samen verder over wat ze zojuist hebben gezien.
5 oktPolitieman Menno over impact van geweld
‘De verontwaardiging is groot, maar daar blijft het altijd bij’ “Vanuit de politiek wordt veel geroepen, alleen verandert er niets. Onbegrijpelijk. Bijna 92 procent van de hulpverleners kwam vorig jaar in aanraking met agressie of geweld.” Zelf is Menno tijdens een dienst op zijn motor aangereden door twee verdachten in een vluchtauto. Deze situatie en
21 sepDe gevolgen van PTSS rauw in beeld
Op donderdag 8 juni is vanaf 22.20 uur op NPO2 de documentaire Alleen thuis met een dienstwapen van regisseur Hester Overmars te zien. Met de documentaire wil KRO-NCRV een lans breken voor de politiemensen die door hun werk in psychische problemen zijn geraakt. LET OP: de documentaire kan – zeker door mensen in vergelijkbare situaties – als confronterend worden ervaren.
8 jun‘Hij is een lifesaver voor ons gezin’
Begin deze maand publiceerden wij het verhaal van een (oud-)politieman en zijn partner over de impact van politiewerk dat bij hem leidde tot PTSS en de daaropvolgende zware strijd. Het blog riep mooie en aangrijpende reacties op, van onder anderen Loek (37) en partner Melissa (38) die hun verhaal willen delen. Waarom? Omdat zelfs anno 2022 gevoelige onderwerpen als PTSS moeilijk bespreekbaar blijken, mensen vrij snel hun oordeel klaar hebben en hulp niet altijd direct wordt geboden.
29 decEffect buddyhond voor agent met PTSS
Kort na ons bezoek aan Hulphond Nederland ontvangen wij het mooie nieuws dat de stichting in gesprek is met de politie om te komen tot afspraken over het trainen van hulphonden voor getraumatiseerde politiemensen. Dankzij gesprekken met (oud-)collega’s en een proef met buddyhonden binnen het korps is de meerwaarde daarvan recent aangetoond.
25 okt