Met en voor elkaar
19 mei 2023
Politieverhaal: ‘Wat stel je voor?’
Tweede Kamerlid Ingrid Michon twitterde op een dag dat wijkagenten volgens haar zouden moeten worden ondersteund door particuliere beveiligingsorganisaties en boa’s. Geen slecht plan, maar wel tegen het zere been van een vakbondsmens als ik. Ik zag dit meer als werkverdringing in plaats van ervoor te zorgen dat de wijkagent daadwerkelijk in zijn wijk kan zijn. Grappig was dat ik meteen een sportieve reactie van haar kreeg: ‘Wat stel je voor?’
Ons online contact over inzet van de politie in relatie tot capaciteit leidde in maart tot een bezoek van Ingrid Michon aan onze eenheid Limburg. Zij gaf aan te willen meedenken in hoe de wijkagent kan worden ondersteund. Ik wilde het bezoek vooral benutten om haar inzicht te geven in onze inzet en wat dat betekent voor de capaciteit. Zo deelde ik een paar voorbeelden met haar van zaken die enorm veel inzet binnen onze eenheid vragen: Nodeloze alarmeringen (96 procent is loos/vals), vermiste personen (ruim 4000 meldingen in 2022), personen met verward gedrag (meer dan 10.000 meldingen in 2022) en massale inzet voor voetbalwedstrijden en evenementen.
Daar zit dus ook inzet van de politie bij die eigenlijk bij andere partijen hoort te liggen. Neem de bezuinigingen op de zorg, waardoor wij geregeld moeten uitrukken voor personen met verward gedrag, terwijl zij eerder patiënt zijn dan verdachte. Maar liefst 65 procent van onze capaciteit gaat naar zorg en welzijn, terwijl dit in eerste aanleg een verantwoordelijkheid is van GGZ-instellingen. Dit zal in veel andere eenheden niet anders zijn. De oprechte vraag van Ingrid Michon was: Hoe kunnen we dat oplossen?
Ik verwees haar onder andere naar een voorbeeld in het oosten van het land waar 24/7 (middels piket) een psychiater beschikbaar is op een ambulance (twee man sterk). En als het gaat om nodeloze alarmeringen, zouden particuliere alarmcentrales zelf verantwoordelijk moeten worden voor de opvolging van deze meldingen. Pas daarna zou inzet van de politie moeten worden gevraagd, als dat nodig is en niet op voorhand. Dit behoeft een aanpassing in de wet. Daarnaast heb ik haar in ons gesprek gewezen op de zware werkdruk bij de meldkamer (OC) in Limburg en dat het moeilijk is om mensen te werven. Mooi overigens om van Ingrid Michon te horen dat zij ziet dat een meldkamer het hart van de organisatie is.
Leuk zo’n gesprek, hoor ik menig collega denken. Wat gaat er nu gebeuren? Ik hoop dat wij Ingrid Michon, die al veel kennis en kunde in huis heeft, in de goede richting hebben gebracht om hiermee aan de slag te gaan. De eerste stappen worden al gemaakt. Zo zien steeds meer (politieke) partijen hoeveel capaciteit wij kwijt zijn aan GGZ-meldingen (verwarde personen) en begint de politiek ergens te snappen dat capaciteit maar eenmaal kan worden ingezet. Het begin is er. En ik kijk samen met collega’s terug op een mooi bezoek waar in ieder geval een grote betrokkenheid uit sprak.
J@ck Heyman
Reageren?
Over de auteur
Reacties